Kaiserschmarren
Pannenkoek op z'n Oostenrijks!
Ingrediënten
- 6 eieren
- 350–400 ml melk
- 180–200 gr bloem (gezeefd)
- 3 eetlepels kristalsuiker, 1 pakje vanillesuiker, snufje zout
- 2 el rozijnen (optioneel)
- scheutje rum of rum aroma
- beetje geraspte citroenschil
- ca. 50 gram boter voor het bakken
- poedersuiker en eventueel kaneel om te bestrooien
Hoe voelt het om echte Kaiserschmarren te eten in een alpenhut?
De Oostenrijkse alpenweiden zijn even divers als hun gastheren vindingrijk zijn. Wat zij gemeen hebben, is dat zij de mensen dichter bij de natuur als habitat en haar waardevolle producten willen brengen.
Samen Kaiserschmarren eten in een alpenhut is hét hoogtepunt om de dag op de alpenweide af te sluiten. Enkel dit heerlijke dessert zien, kan je al doen watertanden. Een hut, een houten tafel en Kaiserschmarren horen gewoon bij Oostenrijkse gezelligheid.
Wij zijn keizers
Inwoners van Wenen en bezoekers komen naar de keizerlijke en koninklijke Hofzuckerbäckerei Demel in het centrum van de stad. De reden hiervoor is dat daar, in de etalage, banketbakkers Kaiserschmarren bereiden. Hier kun je toekijken hoe de koks het luchtige beslag in de pannen gieten, het bestrooien met in rum gedrenkte rozijnen en bruin laten worden, de omelet in stukken snijden, omkeren en ten slotte karamelliseren met kristalsuiker. De Schmarren met Zwetschkenröster is bij Demel "to go" verkrijgbaar of wordt geserveerd op een porseleinen bord in de adellijke ambiance van het koffiehuis.
De concurrentie in de Oostenrijkse Alpen slaapt nooit. De Tirolers in het Stubaital hebben de grootste Kaiserschmarren ter wereld gebakken: 155 kilo uit 1.070 eieren in een pan met een diameter van vier meter. Kaiserschmarren is in Oostenrijk zo populair dat het op bijna elke menukaart in het land te vinden is.
Een Schmarren voor de Keizer
Over de 'keizer' onder de Schmarren en hoe deze lekkernij tot stand is gekomen, bestaan er verschillende anekdotes. Een van deze verhalen speelt zich af in Bad Ischl, waar keizer Frans Jozef I en de keizerlijke familie hun zomervakantie doorbrachten. De chef heeft iets luchtigs gemaakt voor keizerin Elisabeth. Omdat hij wist dat "Sisi" problemen had met haar gebit, bereidde hij een "Schmarren" voor. Hij verfijnde de "Kaserschmarren" uit Opper-Oostenrijk - een eenvoudig gerecht van meel, melk en eieren - met rozijnen en diende het op als dessert. De keizer begreep de naam verkeerd en zei dat de kok het nieuwe gebakje ter ere van hem "Kaiserschmarren" had genoemd.
Wat ook het verhaal achter de Kaiserschmarren is, het belangrijkste is dat het recept is overgeleverd. In de 19e eeuw kozen Oostenrijkse koks de naam "Kaiser" voor gerechten wanneer zij gerechten van bijzondere kwaliteit wilden onderscheiden.